Ermənistan baş naziri gərginliyi bu dəfə MDB-yə daşımaq istəyir
Ermənistanın ağır məğlubiyyətinin ardından bu ölkənin baş naziri Nikol Paşinyanın xalqının qarşısında guya ölkəsini irəli aparmaq cəhdləri yenə də uğursuzluqla nəticələnir. Boğazadək daxili və siyasi problemlər girdabında çapalayan Nikol Paşinyanın natamamlıq kompleksi indi təkcə Azərbaycan tərəfindən yox, elə MDB məkanından da aydın görünür.
Belə olmasaydı, əlini üzünə bulaşdıran Paşinyana Belarus Prezidenti Aleksandr Lukaşenkonun Salovyova müsahibəsində dedikləri ona bu qədər yer etməz, uğursuz dövlətçilik modeli ilə adından söz etdirməyi bacaran Ermənistanın baş nazirində tərs sillə effekti yaratmazdı.
Həqiqət hər zaman acı olur. Bu mənada Paşinyanın razılaşmaq istəmədiyi reallıq gün kimi ortadadır. Və bəlkə də Luaşenkonun dedikləri küsəyən baş nazir üçün yeganə çıxış yoludur da.
Baxın Belarus Prezidenti nə deyir? Deyir ki, Ermənistanın Rusiya-Belarus ittifaqına qoşulmaqdan başqa yolu yoxdur: “Düşünürsünüz ki, onlar kiməsə gərəkdir? Gərək deyil, onlar bunu artıq gördülər, Nikol Paşinyan da bunu artıq gördü”.
Liderlik hərisliyi sərhədləri aşan Ermənistan baş naziri cavabında “Ermənistanı Belarusla müqayisə etmək olmaz, çünki birincisi “demokratik dövlətdir”, ikincisi isə yox” cavabını verib. Paşinyan arqument olaraq prezident seçkilərindən sonra etirazlar zamanı Lukaşenkonun Kalaşnikov avtomatı ilə Minsk ətrafında necə hərəkət etdiyini xatırladıb. Lukaşenkodan fərqli olaraq Qazaxıstanda ötən ay baş verən iğtişaşlarda KTMT-ının tərkib hissəsi kimi erməni hərbçilərinin Astanada iğtişaşların yatırılmasında iştirakı ilə öyünüb.
Hərçənd çox yaxın keçmişdə qalan o günlərdəki hərbçiləri də yaxşı xatırlayırıq, Paşinyanın ordunun Qazaxıstana girməyi hansı səbəbdən dəstəklədiyini də. Sözsüz ki, Ermənistan baş nazirinin indi səsinin belə gur gəlməsi məhz o günlərdən dişində qalan şirədən qaynaqlanır. Halbuki özünün öyündüyü tək demokratik yolla hakimiyyətə gələn bir siyasət adamının başqa bir xalqın etiraz səsini silahla susdurması bir ayrı tamaşa idi.
Tamaşa demiş, Paşinyan Lukaşenkoya cavabında eyni zamanda ötən il ABŞ-da keçirilən Demokratiya Sammitinə dəvət alması ilə öyünür, dəvət almayan ölkələri qısqanclıqda ittiham edir, Demokratiya Sammitindən kənarda qalmasını öz təbirincə Lukaşenkonun başına qaxanc edir və bu minvalla növbəti tamaşasını qurur. İndiki halda Ermənistanın baş nazirinin belə açıqlaması tam da suda boğulanın saman çöpündən yapışmasından savayı bir şey deyil və yeri gəlmişkən həmin sammitdə Paşinyanın iştirakı ölkəsinə çöp qədər də heç nə vermədiyini unutmuş deyilik.
Belə olan halda öz dövlətçiliyini, legitimliyini Minsk küçələrində çiyni avtomatlı qoruyan Lukaşenkodan fərqli olaraq Paşinyanın ölkəsini xilas etmək üçün Baydendən necə deyərlər, imdad diləməsi onsuz da, dibdən dibə düşən Ermənistanı daha da dərinə aparır. Çünki Paşinyan öz sələflərinin ənənəsinə sadiqdir və isbat edir ki, Ermənistan heç vaxt müstəqil siyasət yürüdə bilmir.
Qısacası, küləyini Qərbdən Şərqə, Şimaldan Cənuba əsdirən Paşinyan indi MDB-də yerini çoxdan bərkidən Belarusa diş qıcaması da ərköyün baş nazirin siyasi şou cəhdidir. Oynamağa həvəsli baş nazirin gözə almadığı bir şey var o da səbrlə oynamağın acı nəticələridir ki, o da çox uzaqdan yox elə Şuşa zirvəsindən daha aydın görünür.
Azərbaycan–Ermənistan sərhədində vaxtaşırı təxribat törətməklə öz təbirincə xalqı qarşısında itirilmiş nüfuzunu qorumağa çalışan Ermənistan lideri prosesləri yenə də yalnış səmtə yönəldir. Halbuki xilas yolu ortadadır. Regionda yeni yaranan reallıqla barışmaq, sülh prosesinə dəstək vermək və regional əməkdaşlığa başlamaq. Nəfəs darlığı yaşayan bir lider üçün bu o qədər də çətin olmamalıdır axı?
