Ermənistanda yoxsulluq rekord həddə çatdı; ölkədə 2 nəfərdən biri yaşamaq uğrunda mübarizə aparır; hökumət isə 30 ilin xəyal qırıqlığını yaşayan soydaşlarını köhnə vədlərlə “yedizdirir”…
Erməni cəmiyyəti 44 günlük müharibədəki haqq elədiyi ağır məğlubiyyətin psixoloji şokunu yaşamağa davam edir. Bu, əlbəttə ki, bizim, Azərbaycanın problemi deyil. Bütün ermənilərin, onları yönəldənlərin, öncəliklə də hazırkı hakimiyyətin problemidir.
Əfsuslar olsun ki, Nikol Paşinyan rejimi də müharibədən sonra belə, öz xalqı ilə tam açıq və səmimi danışmır. Ona yeganə doğru “Yol xəritəsi”ni aşılaya, izah edə, göstərə bilmir. Ya qorxur, ya da məlum “xroniki xəstəlik”dən o da qurtula bilmədiyi üçün soyuq məntiqlə düşünməyi bacarmır.
Nəticə etibarilə Paşinyan bəzi xırda istisnalarla, sələfləri kimi öz bədbəxt soydaşlarını 2-ci Qarabağ savaşından sonra da illüziyalarla, yalanlarla “qidalandırmağa” davam edir. Bilə-bilə ki, 30 illik illüziyalar, miflər, yalanlar hansı ağır nəticələrə gətirib çıxarıb. Təzədən palçığa girməyə, Qarabağ erməniləri də daxil, öz xalqını bir daha xəyal qırıqlığına uğratmağa və ona şok yaşatmağa dəyərmi? Sual budur…
*****
“Mən 2018-ci ildə hakimiyyətə gələndə Dağlıq Qarabağın Azərbaycanın tərkibində qalmasını şübhə altına almayan danışıqlar prosesini miras olaraq qəbul etdim”.
Bunu Ermənistan baş naziri parlamentdə srağagünkü çıxışı zamanı deyib. Həmin çıxışda o, növbəti dəfə bütün səhvlərə, xüsusən Qarabağla bağlı əlverişsiz danışıqlar apardığına görə öncəki iqtidarları, yəni sələflərini ittiham edib.
“Müharibənin qarşısını almağın tək yolu Dağlıq Qarabağın statusu qeyri-müəyyən qalmaqla torpaqların qaytarılması idi. Tam məsuliyyətlə deyirəm: keçmiş hakimiyyət Qarabağın Azərbaycanın tərkibindən kənarda qalması üçün nəzəri imkan belə saxlamamışdı”, – söyləyib.
*****
Bu sözlər, ola bilsin, erməni ictimai rəyini Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü tanımağa hazırlamaq niyyəti güdür. Ancaq məsələ ondadır ki, Paşinyan bu yöndə praktik addımlar atmağa, Azərbaycanla sülh anlaşması barədə danışmağa, götürdüyü öhdəlikləri yerinə yetirməyə tələsmir. Hər halda Ermənistan konstitusiyasında ölkəmizə və qardaş Türkiyəyə qarşı əsassız ərazi iddiaları ləğv olunmayıb.
Ermənistan rəhbərliyi bu zaman anlamaq istəmir ki, 44 günlük müharibə tarixdə qalsa da, yeni müharibə təhlükəsi hələ sovuşmayıb. Çünki istənilən müharibə sülh anlaşması ilə bitməlidir. Bitmirsə, demək, sadəcə, atəşkəs elan olunub, döyüş bitib, müharibə yox. Əgər erməni tərəfini bu, qane edirsə, o zaman müharibəyə davam!
Gerçək də bunu deyir ki, rəsmi İrəvan Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü tanımaqdan imtina elədikcə, kapitulyasiya sənədi ilə öz üzərinə götürdüyü öhdəliklərdən və Soçi bəyanatından yayındıqca məhz öz ölkəsinin durumunu qəlizə salır və yeni müharibə üçün zəmin və əsaslar hazırlayır. Hansı müharibədə ki, faktiki darmadağın olan və başıpozuqluğun hökm sürdüyü ordusu ilə birgə Ermənistanı daha acınacaqlı nəticə gözləyir…
*****
Siyasi müşahidəçilərə görə, Azərbaycan, Türkiyə və hətta Rusiya üçün, ümumən danışıqlar prosesi üçün ciddi problemlərdən biri də Ermənistanın müəmmalı xarici siyasət oriyentasiyası, “üç stul” siyasətidir. Çünki elə bu riyakar siyasət hesabına İrəvan vaxtı uzatmağa və guya nəticə etibarilə özü üçün daha əlverişli və məqbul şərtlər yaranacağına ümid edir.
Həmçinin ölkə daxilində sosial-siyasi eskalasiya, iqtisadi durumun günü-gündən ağırlaşması, yoxsullaşma, dövlət borcunun böyüməsi, ölkədən kütləvi köç davam edir. Halbuki kommunikasiyaların, nəqliyyat yollarının, o sırada Zəngəzur dəhlizinin açılması az yuxarıda sadalanan problemləri xeyli yumşalda bilərdi.
*****
Yeri gəlmişkən, Ermənistanda yoxsulluq həddi 50%-ə yaxınlaşıb. Yəni ölkədə artıq 2 nəfərdən biri kasıbdır və yaşamaq uğrunda mübarizə aparır.
Bu barədə dekabrın 8-də parlamentin 2022-ci il büdcə layihəsinin müzakirəsi zamanı “Ermənistan” blokundan olan deputat Tadevos Avetisyan deyib.
“Bu il ərzaq məhsullarının qiyməti təxminən 20% artıb. Pensiya və müavinətlər isə minimum əmək haqqı kimi eyni dövrdə artmayıb. Eyni zamanda, minimum istehlak səbətinin dəyəri sürətlə artır. Bu ilin ortalarında onun dəyəri artıq 75.500 dramdan çox olub (təxminən 150 ABŞ dolları – red.). Və bu rəqəm artmaqda davam edir. Belə çıxır ki, acından ölməmək üçün bir adama 75.500 dram lazımdır”, – deyə o qeyd edib.
Deputatın sözlərinə görə, verilən müavinətlərin məbləği minimum istehlak səbətinin dəyərindən iki dəfə azdır. “Minimum əmək haqqı isə bu gün 68.000 dramdır (136 dollar – red.). İqtisadiyyata cavabdeh olan şəxs ikirəqəmli iqtisadi artım vəd eləmişdi. Haradadır bəs o inkişaf? Onun əlaməti də görünmür. Təkcə bu il bizə bir neçə milyard dollarlıq sərmayə vəd edirdi. Hanı?” – Avetisyan sual edib.
*****
Aydındır ki, bunlar hamısı quru vədlər olaraq qalacaq. Heç bir inkişaf perspektivi olmayan, blokadadan çıxmağa, öz əsas qonşuları ilə normal əlaqələrə can atmayan “lazımsız, tullantı” ölkə hansı xarici investorun marağında ola bilər ki? Bu mənada Paşinyan hökuməti, bütövlükdə iqtidarlı-müxalifətli ölkənin siyasi kəsimi ən amansız müharibəni elə öz bədbəxt xalqına qarşı aparır…“Yeni Müsavat”
